จากหนังสือของท่านอนุตราจารย์ชิงไห่‘ความลับในการปฏิบัติธรรมให้ง่ายขึ้น’-ตอนที่ 1 ของ 2 ตอน

ในการเป็นนักบุญที่แท้จริง เราจะต้องสมบูรณ์ ในทุกแง่มุม ไม่ใช่แค่เพียงเฉพาะบางมุม ถ้าเราเพียงแต่ใจกว้าง เท่านั้นไม่เคยวิจารณ์ใคร นั่นมันไม่ใช่ความดีอะไร ตัวอย่างเช่นในเวลา ที่เธอควรจะวิจารณ์และให้ ความรู้แก่คนเธอกลับชื่นชม เขาแทนเธอเพียงแค่ทำให้ เขาเสียคนและทำลายความ สามารถตัดสินใจปฏิบัติทาง จิตวิญญาณของเขาด้วย เหตุนี้ฉันจึงพูดว่า “คนเราจะต้องสมดุล ทั้งหยิน (ทางลบ) และหยาง(ทางบวก) จึงจะกลายเป็นนักบุญ”

เราไม่สามารถไปถึงสวรรค์ ภายในก้าวเดียว สำหรับผู้ปฏิบัติทางจิตวิญญาณ ของเราก็เหมือนกัน ตราบใดที่เราปฏิบัติ อย่างขยันขันแข็งทุกวัน เมื่อถึงเวลา เราจะได้รับผลตามธรรมชาติ มันเหมือน กับการเลี้ยงลูกของเรา ตราบเท่าที่เราดูแล พวกเขาดีทุกวัน พวกเขาก็จะเติบโตขึ้นเอง

แค่ปฏิบัติอย่างขยันขันแข็ง ต่อไปและ อย่ายึดติดกับผลลัพธ์ เพื่อนประทับจิตบางคนบอกฉันว่า ตอนนั่งสมาธิพวกเขาไม่เห็น ภาพอะไร ฉันบอกว่าไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะมองเห็นภาพต่าง ๆ ถ้าจิตของเรา มั่นคงมากขึ้น ถ้าเรารู้สึกปลอดภัยมากขึ้น ถ้าเรามีความศรัทธาและมีความสุข และถ้าเรารู้สึกถึงพลังการปกป้อง ของพระเจ้า เวลานั้นเราได้มีประสบการณ์ ที่มีค่ามากที่สุดแล้ว

ฉันเคยได้ยินว่าการหัวเราะ นั้นเป็นยาที่ดี ซึ่งสามารถรักษาโรคใดใดได้ มีชาวจีนกล่าวว่า “คนควรจะหัวเราะอย่างเบิกบาน 3 ครั้งต่อวัน” ดังนั้นวันนี้เราหัวเราะ ไปกี่ครั้งแล้ว? มากครั้งเกินกว่าจะนับได้ใช่ไหม ไม่ต้องประหลาดใจที่บางคน กล่าวหาว่าฉัน ไม่จริงจังมากพอ พวกเขาพูดแทนที่จะดู คำกล่าวในพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ฉันพูดเรื่องขำขันตลอดเวลา นี่เป็นเพราะว่าเรา เป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในเรื่องขำขัน ดังนั้นถ้าใครถามเธอ แค่บอกพวกเขาว่าเราเป็นสมาชิกของ “ศาสนาของการหัวเราะ!”

ถ้าพุทธะมีความทุกข์ แล้วเขาก็เป็นพุทธที่เป็นทุกข์ เขาไม่มีประโยชน์ มันจะดีอะไร ในการเป็นพุทธะ ถ้าเขาทำไม่ได้แม้แต่หัวเราะ? ในทางตะวันตก มีคำกล่าวว่า “นักบุญที่เป็นทุกข์ เป็นนักบุญที่ทุกข์ทรมาน” ดังนั้นเราสามารถบอกได้ว่า อันดับชั้นของเราสูงแค่ไหน โดยดูว่า เราหัวเราะมากแค่ไหนในทุก ๆวัน เราสามารถวัดอันดับชั้นของเรา โดยเสียงหัวเราะของเรา และเราไม่ต้องรอ ที่จะค้นพบ หลังจากเราเริ่มปฏิบัติ ธรรมวิถีกวนอิม กับอาจารย์ คนที่ไม่สามารถหัวเราะได้ นั้นเป็นนักบุญที่ทุกข์ทรมาน พวกเขาจริงจังเกินไป พวกเขาไม่เปิดกว้างเพียงพอ ถ้าเราไม่มีหัวใจที่เปิดกว้าง และทัศนคติที่อดทน มันจะดีอะไร ที่จะเป็นพุทธะ?

ยิ่งเราปฏิบัติมากขึ้น เราก็จะผ่อนคลายมากขึ้น เราไม่มี ความรู้สึกผิดอะไร ไม่มีอะไรผูกมัดเรา และไม่มีความคิดอคติ ที่สามารถรบกวนเราได้ เราจะขยายออกกว้างขวางมาก เหมือนอากาศ เหมือนมหาสมุทร เราไม่ถูกจำกัดโดยความอคติ หรือไม่ถูกผูกมัดจากประเพณี หรือธรรมเนียมต่างๆ หัวใจของเราเปิดกว้าง ด้วยเหตุนี้ มันจึงง่ายสำหรับเราที่จะหัวเราะ เราสามารถหัวเราะ แม้ว่าไม่มีเหตุผลที่จะหัวเราะ เพราะว่าเรามีความสุขมากอยู่ภายใน