เราไม่มีดาวเคราะห์ บี ใช่ไหม? เรามี แต่ว่าเป็นที่อื่น ไม่ใช่ที่นี่ เราไม่สามารถแทนที่ตรงนี้ได้ ฉันไม่ต้องการให้คนหลายพันล้านคน ทรมาน ถ้ามีบางสิ่งเกิดขึ้น กับดาวเคราะห์ดวงนี้ นั่นแหละฉันจึงพยายามอย่างมาก
การพึ่งน้ำทะเล และเครื่องจักร มันก็ไม่ปลอดภัยเสมอ ใช่ไหม? แล้วเมืองนั้นทั้งเมือง ต้องดื่มน้ำประเภทนั้น พวกเขาอาจจะกรองมัน ด้วยเครื่องมือพิเศษบางอย่าง ใช่ไหม? (ครับ) ถ้วยพิเศษ โถพิเศษ เหยือกหรือบางอย่าง นั่นก็ทำได้ แต่ได้นานแค่ไหน? และพวกเขาต้องล้างในนั้น อาบในนั้น ล้างผักและทุกอย่าง ในน้ำประเภทนั้น ทะเลนั้นกว้างใหญ่มาก แต่ปัจจุบัน ไม่ใช่ว่าน้ำทะเล จะสะอาดทุกที่ พวกเขาเทสิ่งปฏิกูลลงไป เทขยะลงไป หรือมันปลิวลงไปเอง โดยบังเอิญ โดยธรรมชาติ แล้วพลาสติกสารพัดอย่าง ไมโครพลาสติกในนั้น สิ่งสกปรกนานาชนิด หรือระบบบำบัดน้ำเสีย ต่างก็ลงไปในทะเล เพราะว่าพวกมัน ไม่มีที่อื่นจะไป บางประเทศเป็นอย่างนั้น (ค่ะ/ครับ) หรือบางครั้งเกิดพายุไต้ฝุ่น หรือแผ่นดินไหว แล้วระบบสิ่งปฏิกูลทั้งหมด ก็ลงไปในทะเล หรือแม่น้ำ หรือทะเลสาบ แล้วเราเอามาดื่ม (โอ) ไม่รีไซเคิลเลยด้วยซ้ำ ไม่กรองให้บริสุทธิ์ก่อน ถึงแม้ว่าน้ำจากสิ่งปฏิกูล ถูกทำให้บริสุทธิ์แล้ว พวกเขาบอกว่าดื่มได้ แต่คุณนึกออกไหมดื่มน้ำนั้น? (ไม่ครับ) คุณแค่ต้องไม่รับรู้ นั่นดีที่สุด (ค่ะ/ครับ) ถ้าคุณอยู่ใน ประเทศนั้น ๆ และคุณรู้ว่ามันอาจเกิดขึ้นได้ คุณแค่พยายามคิดว่า มันอาจจะไม่อยู่ในถ้วยฉัน มันเป็นที่อื่น บางทีพวกเขาใช้สำหรับอาบเท่านั้น พวกเขาอาจจะ ไม่เอามาใช้ในระบบน้ำของฉัน คุณเดิมพัน คุณหวัง คุณภาวนา (ค่ะ/ครับ) ไม่ใช่ว่าทุกคน จะสามารถซื้อน้ำขวด น้ำกรอง หลาย ๆ คนต้องดื่มแบบนั้น ฉันภาวนาว่า พวกเขาไม่ต้องรู้ ทำไมฉันพูดเยอะ เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้?
เลือกคุณภาพ เลือกระดับ และให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ผู้อื่น ทำมากเท่าที่คุณทำได้ มันช่วย มันช่วย ผู้อื่น ได้บ้าง ได้จำนวนมาก (ค่ะ อาจารย์) ให้เปิดตาของพวกเขา ให้เมตตาต่อกันและกัน ให้เมตตาต่อสัตว์ คุณช่วยชีวิตสัตว์หลายล้าน หลายพันล้านตัวในช่วงเวลาหนึ่ง ถ้าไม่รวดเร็ว มันก็ช่วย มีบางช่อง ที่ฟรี พวกเขาดีใจเหมือนกัน เพราะว่าพี่ชายคนหนึ่งของพวกคุณ เขาดูแลอยู่ เขาพูดอยู่เสมอ “ขอบคุณอาจารย์ พวกเราหาช่องดี ๆ ได้อยู่เสมอ เพื่อช่วยโลก” และเมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันพบว่า มีบางช่อง ไม่คิดเงินเราเลย ไม่ว่าจะเป็นช่องอินเทอร์เน็ต หรือโทรทัศน์บางช่อง หรือเคเบิล แต่ฉันบอกว่า “ไม่ ไม่ ไม่ ไม่”
ฉันเขียนถึงเขา พี่สาวคนหนึ่งของคุณก็รู้ ฉันบอกให้คุณเขียนแทนฉัน (ค่ะ อาจารย์) ฉันบอกว่า “ไม่ ไม่ ฉันไม่เคยรับเงินจากใคร ฉันต้องจ่าย เพราะว่าพวกเขา เจ้าของโทรทัศน์ หรือเคเบิล ต้องมีค่าใช้จ่าย พวกเขารวยมากหรือ?” พวกเขาตอบว่า “ไม่ ไม่ ผมไม่รู้ว่าพวกเขารวยหรือเปล่า พวกเขาไม่อยากเอาเงินเรา พวกเขาชอบรายการของเรา (โอ) พวกเขาชอบเนื้อหาโทรทัศน์ของเรา” ฉันบอกว่า “พวกเขาควรจะชอบ เราทำงานกันทั้งวันทั้งคืน เราเสียสละไม่กิน ไม่นอน เพื่อทำงานนี้ พวกเราทำงาน สุดความสามารถของมนุษย์แล้ว พวกเขาควรจะชอบ และเราคัดเลือก เราทำดีที่สุด ดังนั้นถ้าพวกเขาชอบ ก็ไม่แปลกใจ แต่เราต้องจ่ายเงิน เพราะพวกเขามีค่าใช้จ่าย” พวกเขาบอกว่า “ไม่ พวกเขาไม่อยากเอาเงินพวกเรา” บางคนอยากจ่ายให้เราด้วยซ้ำ เพื่อออกอากาศโทรทัศน์ของเรา
สักครู่ ต้องมีกรรมเยอะมากวันนี้ ไม่ใช่ของพวกคุณ กรรมของโลก บางวันน้อย บางวันมาก น้ำตาฉันไหลอีกแล้ว อาจเป็นเพราะ สิ่งที่เรากำลังพูดถึง จะกระทบถึงคนจำนวนมาก ดังนั้นกรรมมาถึงฉันแล้ว ฉันไม่เคยน้ำตาไหลแบบนี้ จนกระทั่งมาวันนี้ เพราะว่า เวลาฉันไม่พบพวกลูกศิษย์ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (ครับ อาจารย์) น้อย เกิดเรื่องน้อยมาก
ตอนนี้ฉันคิดว่า หลายประเทศไม่อนุญาตผู้คน เช่นแม้แต่เวียดนามหรือเอาหลัก ก็ยังไม่ให้ชาวต่างชาติเข้า นอกจากมี เหตุผลพิเศษบางอย่างมาก ๆ หรือคนของพวกเขาเองที่ มาจากต่างประเทศ ก็ต้องกักตัวและตรวจเชื้อโรค ก่อนที่จะปล่อยให้พวกเขาไป โอ พระเจ้า โรคระบาดอะไรกัน พวกเขาทำให้ทุกคน กลายเป็นนักโทษ คุณเห็นไหม? (ใช่ครับ) (ครับ อาจารย์) มันเป็นกรรมที่สะสมมานาน แต่มันก็มีข้อดีบางอย่าง ในไอร์แลนด์ พวกเขาปล่อยนักโทษ หลายคน หรืออาจจะทั้งหมด เพราะว่าไม่ต้องการให้ โควิด-19 ไปกระจุกอยู่ที่นั่น ฉันเห็นในที่บางแห่ง พวกเขาอาจจะไม่ปล่อยนักโทษ ไปสู่สังคม มันเป็นเหมือน สถานที่แยกบางแห่ง เพื่อที่พวกเขา ไม่ติดเชื้อกันและกันเพิ่มขึ้น นั่นก็ดีสำหรับพวกเขา อย่างน้อยพวกเขามีอิสรภาพ มีส่วนตัวขึ้นบ้าง (ค่ะ/ครับ อาจารย์)
ตอนนี้ ทำไมฉันพูดเรื่องนั้น? เราไม่มีดาวเคราะห์ บี ใช่ไหม? เรามี แต่ว่าเป็นที่อื่น ไม่ใช่ที่นี่ เราไม่สามารถแทนที่ตรงนี้ได้ ฉันไม่ต้องการให้คนหลายพันล้านคน ทรมาน ถ้ามีบางสิ่งเกิดขึ้น กับดาวเคราะห์ดวงนี้ นั่นแหละฉันจึงพยายามอย่างมาก และที่เลวร้ายที่สุด ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับวิญญาณพวกเขา เพราะว่า โอ พระเจ้า มันเป็นภารกิจใหญ่มหาศาล การช่วยคนหลายพันล้านคน ออกจากนรก กรรมของพวกเขา จะอยู่กับพวกเขาตลอดกาล มันเป็นตัวเลขที่มากมาย ยากที่จะยื่นมือเข้าช่วย
แต่ระมัดระวังอย่างมาก กับสิ่งที่คุณให้ต่อโลก ผ่านโทรทัศน์ของเรา มันคู่ควรกับการเสียสละของคุณ และฉันขอบคุณคุณตลอดกาล ฉันขอบคุณคุณจริง ๆ คุณรู้ว่าฉันจริงใจ ใช่ไหม? (ค่ะ/ครับ อาจารย์) (เราขอบคุณท่านอาจารย์ครับ) (ขอบคุณท่านอาจารย์ค่ะ) ฉันขอบคุณสำหรับการเสียสละ วันเวลาอันมีค่าของคุณ มาอยู่ทำงานกับฉันเป็นทีม และฉันก็ขอบคุณ พี่น้องทั้งหมด ที่อยู่ในโลก พวกเขาเสียสละเวลาด้วยเหมือนกัน แม้ว่าพวกเขา มีครอบครัวและหน้าที่การงาน ฉันขอบคุณทุกคน ฉันพูดจริง ๆ (ขอบพระคุณท่านค่ะ/ครับ อาจารย์) (ขอบพระคุณท่านครับ อาจารย์) ฉันไม่สนใจว่าฉันเป็นใคร ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร ฉันขอบคุณ งานนี้พวกเราเท่าเทียมกัน คุณเข้าใจใช่ไหม? (ค่ะ/ครับอาจารย์) ฉันเป็นแค่เพื่อนร่วมทีม คุณเข้าใจนะ เพื่อน? งานนี้ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ฉันเป็นเพื่อนร่วมทีมของคุณ หมายถึงเพื่อนร่วมงาน โอเค? เราเป็นเพื่อนกัน เราเป็นเพื่อนร่วมทีม เราคือทีมงาน นั่นแหละ นั่นคือเหตุที่ฉันเขียนขอบคุณเสมอ (ค่ะ/ครับ อาจารย์) ฉันเป็นอาจารย์ นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ว่าในงานนี้ เราร่วมมือกันเป็นทีม นั่นแหละฉันขอบคุณคุณเสมอ
ฉันขอบคุณสำหรับการช่วยโลก ฉันขอบคุณในการเสียสละของคุณ ฉันขอบคุณในทักษะของคุณ ความสามารถของคุณ ความดีของคุณ ความจริงใจของคุณ จิตใจที่ดีงามของคุณ ฉันขอบคุณ ฉันรู้ คุณรู้ ใช่ไหม? คุณรู้หลายครั้งที่ฉันขอบคุณคุณ (ค่ะ/ครับ อาจารย์) ไม่เหมือนกันเสมอ ฉันจะทำอย่างนั้นก็ได้ ฉันแค่เขียนหนึ่งประโยค “ขอบคุณสำหรับทักษะของคุณ ความดีของคุณ จิตใจดีงามของคุณ” แล้วพิมพ์มันให้ทุกคน แต่ฉันเขียนสิ่งที่ มาจากใจของฉัน แต่ละรายการ แต่ละทีม
ฉันขอบคุณทุก ๆ คน และทีมงานทั้งหมด เพราะฉันถือว่าฉันเองก็ เป็นทีมงานของคุณ (ครับ) เท่าเทียมกัน เพราะเราทำงานเพื่อ อุดมการณ์เดียวกัน ด้วยอุดมการณ์ที่เหมือนกัน ทิศทางเดียวกัน และทำสิ่งเดียวกัน ดังนั้นเราเป็นทีม ในมาตรฐานของมนุษย์ ฉันเป็นทีมของคุณ แต่ฉันเป็นอาจารย์ มันคนละอย่างกัน พลังของอาจารย์ ฉันใช้เพื่อช่วยคุณ และช่วยโลกและช่วยจักรวาล นั่นเป็นคนละอย่าง แต่เวลาที่ฉัน ทำงานเดียวกับคุณ เราคือทีม โอเค? (ครับ อาจารย์) ฉันอยากให้คุณมองฉันในแบบนั้น ดังนั้นไม่ต้องลังเล ที่จะถามฉัน หรือบอกฉันว่าอะไรผิด คุณไม่เคยทำ คุณบอกฉันหลายสิ่ง ใช่ไหม?
ขอบคุณมาก แต่คุณบอกฉันว่านี่ไม่ใช่... และมันก็ดี เราทำงานด้วยกันแบบนั้น เราจึงสามารถ พัฒนาได้ดีขึ้นอยู่เสมอ ตอนนี้ ฉันก็บอกพี่สาวของคุณ หลายครั้งแล้ว ฉันคิดว่าอย่างน้อย สามครั้ง ที่ฉันบอกไป “พวกเราไปยังที่ฉันชอบในหิมาลัย และที่นั่น ใกล้กับแผงขายซัมโมซา เราสามารถกินได้มากกว่าหนึ่งชิ้น หรือมากกว่าสอง” เพราะเวลานั้น ฉันมีเงินไม่พอ ฉันซื้อได้แค่สองอัน อย่างมากวันนั้น แล้ววันต่อไปฉันซื้อไม่ได้ แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันซื้อได้ คุณสามารถกินหมดทั้งแผง ถ้าคุณต้องการ เราผลัดกัน กินหมดทั้งแผง ตอนนี้เราต้องยอมสละ ซัมโมซาทั้งหมดนั้น ที่ฉันโฆษณาอย่างมาก ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่มั้ย เธอคงจะ ให้ฉันกินซัมโมซาฟรี สำหรับการโฆษณานี้ ใช่ไหม? เพราะเธอทำชิ้นเล็กมาก ประมาณข้อมือฉัน แบบนี้ ซัมโมซา
ในร้านทั่วไป พวกเขาทำชิ้นใหญ่หน่อย ประมาณนี้ แต่ถ้าชิ้นใหญ่ขนาดนั้น ก็จะแพงขึ้น แล้วฉันก็ไม่สามารถซื้อได้ แม้แต่ครึ่งชิ้น ดังนั้นเธอทำชิ้นเล็กมาก ขนาดข้อมือฉัน และฉันซื้อได้แค่วันละชิ้น เท่านั้น เพราะฉันไม่รู้ว่า ฉันจะอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน และเงินของฉันก็หมด เพราะฉันบริจาคทุกแห่ง พระเจ้าอวยพร พระเจ้าอวยพรที่ฉันสามารถ บริจาคได้ในเวลานั้น สำหรับฉัน ในเวลานั้น เวลาฉันบริจาค 10,000 มาร์คเยอรมัน นั่นเป็นเงินเยอะมากสำหรับฉัน คิดดูว่าฉัน ไม่มีอะไรอีกแล้ว อาจจะเหลือแค่ตั๋วกลับ และค่าแท็กซี่นิดหน่อยเท่านั้น
นั่นเป็นเงินเกษียณอายุของฉัน ที่ฉันเอาออกมาก่อน ในยุโรปคุณทำอย่างนั้นได้ คุณสามารถถอนเงินของคุณออกมา ฉันไม่รู้ประเทศอื่น ๆ เป็นไง แต่ในเยอรมนี คุณทำอย่างนั้นได้ คุณถอนเงินของคุณออกมาได้ เงินเกษียณอายุ เพราะคุณทำงาน คุณจ่ายไว้ให้เงินเกษียณ และถ้าคุณไม่อยากรอ จนคุณแก่ หรือคุณไม่อยากทำงานแล้ว คุณต้องการเงิน คุณเอาออกมาได้ นั่นเป็นเงินเกษียณของฉัน เพราะฉันรับจาก เยอรมนีเท่านั้น ฉันไม่ได้รับจากฝรั่งเศส หรือที่อื่น ๆ ที่ฉันเคยทำงานมาก่อน ฉันคิดว่าไม่ แค่เยอรมนีเท่านั้น ฉันทำงานที่นั่น และนั่นหมายถึง ฉันให้ทุกสิ่งที่ฉันมีเวลานั้น มันเยอะสำหรับฉัน แล้วเมื่อฉันกลับมา ฉันกลับมาแล้วฉันก็มี เงินจำนวนหนึ่ง แต่น้อยมาก น้อยมาก ไม่ใช่ 10,000 อะไรแบบนั้น
หรืออาจจะอดีตสามีของฉัน เขาใส่เงินเข้าธนาคาร โดยที่ฉันไม่รู้ หลังจากฉันไป หรือก่อนฉันไป นั่นฉันก็ไม่รู้ ฉันต้องการปิด (บัญชี) ธนาคาร เพราะฉันคิดว่า ฉันไม่มีเงินในนั้นแล้ว จะเก็บบัญชีไว้ทำไม อาจจะแค่ 10 ดอลลาร์ และฉันก็ไม่ต้องการเก็บไว้ในนั้น ในกรณีที่ ฉันต้องจ่ายค่าบริการ ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ (ครับ) ดังนั้นฉันไปปิดบัญชี แล้วฉันอาจจะมี 4,000 มาร์คเยอรมัน ฉันไม่รู้ว่าปัจจุบันนี้ เป็นกี่ดอลลาร์สหรัฐ ไม่เยอะกว่านั้นมาก ไม่มากก็น้อย ไม่เป็นไร มันไม่เยอะ และฉันต้องใช้ซื้อตั๋ว และฉันต้องอยู่รอด ฉันต้องซื้ออาหาร แต่ฉันประหยัดมาก แค่จาปาตีและเนยถั่ว และแตงกวานิดหน่อย แค่นั้น ทุกวัน และซัมโมซา ก็ไม่ใช่ทุกวัน ไม่ใช่ทุกวัน
เอาล่ะ จาปาตีและ แตงกวา และเนยถั่ว ฉันรู้ว่ามีคุณค่าทางอาหารพอ ฉันรู้ว่าเนยถั่ว มีโภชนาการพอสำหรับฉัน ฉันตัวเล็ก และจาปาตี จาปาตีแป้งโฮลวีท น่าจะดีพอสำหรับฉันแล้ว ดังนั้นฉันกินสารอาหาร ในระดับน้อยที่สุดที่ยังจำเป็น เพื่อการอยู่รอด และฉันมีความสุขมาก ตอนนี้ฉันคิดเรื่องนี้ ฉันมีความสุขที่สุดที่นั่น... ใช่ เวลานั้น แม้ว่าฉันมีเงินไม่มากนัก และฉันไม่มีอาหารดี ๆ ให้กินพอเพียง
