جزئیات
دانلود Docx
بیشتر بخوانید
آئین بودائی کاملاً بر ایده کیهانی شفقت به همه موجودات زنده، استوار است. بر اساس این آئین، موجودات با ادراک باید به صورت موجودات با ادراک دیگری تناسخ یابند و از این رو، همه موجودات زنده به هم مرتبط اند. شاکیامونی بودا در موعظه خود گیاهخواری را بخش مهم و کلیدی از شفیق بودن میدانست. بودا در سوترای "ماهایانا ماهاپارینیروانا" اظهار داشت: "گوشتخواری، بذر شفقت عظیم را نابود میکند" و افزود که مصرف هرگونه گوشت و ماهی، حتی اگر از حیوانات مرده باشد، ممنوع است. "بعلاوه باید به انسان های دنیا که سامادی (خلسه) را ممارست میکنند، بیاموزید که کشتار نکنند. این از جمله تعالیم عمیق بودا درباره دومین عمل بنیادین است. به همین خاطر، آناندا، اگر کشتار متوقف نشود، ممارست دیانا- سامادی، همچون کسی است که گوش خود را بگیرد و فریاد بزند و فکر کند که مردم صدای او را نمی شنوند یا سعی کند چیزی را پنهان کند که تاکنون همه دیده اند. همه بیکشوهایی که زندگی پاک دارند و همه بودیساتواهایی که همواره حتی از راه رفتن روی چمن پرهیز میکنند، چطور میتوانند موافق باشند که چمن را از ریشه بکنند؟ آنها که شفقت عظیم را ممارست میکنند، چطور میتوانند از گوشت و خون موجودات زنده تغذیه کنند؟ اگر بیکشوها جامه های تهیه شده از ابریشم (چین) و چکمه های محلی تهیه شده از خز و چرم را نپوشند و از مصرف شیر، خامه و کره اجتناب کنند، براستی پس از پرداخت بدهی های قبلی شان، از جهان رستگار میشوند از جهان رستگار میشوند و در سه قلمرو هستی تناسخ نمی یابند. چرا؟ چون با استفاده از محصولات حیوانی، عللی ایجاد میشوند (که همواره با معلول همراهند)، درست مثل کسی که غلات روییده از زمین را بخورد و نتواند زمین را ترک کند. اگر انسانی بتواند جسم و ذهن خویش را کنترل کند و در پی آن، از خوردن گوشت حیوانات اجتناب کند و جامه های تهیه شده از حیوانات را نپوشد، میگویم که براستی رستگار میشود. این چیزی که تعلیم میدهم، از تعالیم بوداست و هر چه غیر از آن است، از شیاطین نابکار است." سوترای "سورانگاما" به طور صریح پیامدهای رعب آور گوشتخواری را توضیح میدهد و با جزئیات بیان میدارد که چرا آنها که برای روشن ضمیری و رسیدن به بودائیت تلاش میکنند، باید از آسیب زدن و کشتار موجودات اجتناب نمایند. بودا گفت که برای راهبان نو آموزی که اراده ضعیف دارند و در جایی زندگی میکنند که سبزیجات رشد نمیکنند، از قدرت معنوی شفقت خود استفاده میکند و برای برهمن ها گوشت غیرواقعی فراهم میکند. اما بودا به طور صریح، ریختن خون موجودات به خاطر غذا را منع کرد. در بخشی از سوترای "لانکاواتارا"، بودا به شاگرد خود "ماهاماتی"، که "بودیساتوا- ماهاساتوا" بود، در مورد اجر نخوردن گوشت و بدی گوشتخواری، دستوراتی داد."